Nederlands sjamanisme, her-inneren
Het was in de oude steentijd dat de eerste mensen, in wat tegenwoordig Nederland heet, rondtrokken. Onze voorouders leefden in verbondenheid met de natuur. Ze waren onderdeel van de natuur. Moeder Aarde was een levend wezen. Iedere plek, in, op of boven de aarde was heilig. Leven in verbondenheid met en respect voor Moeder Aarde betekende evenwicht en heling.
Alles in de natuur, iedere boom, struik en steen had een ziel, ademde de Grote Moeder. Zij was het die werd aanbeden. De Grote Moeder sprak door de natuur met de spiritueel leider, de sjamaan. Zij gaf die boodschappen door aan haar stam. Ieder mens had eigen verantwoordelijkheid. Leefde je niet in verbondenheid met de natuur, raakte je in onbalans en werd je ziek. De sjamaan kon die ziekte, die onbalans genezen. Er werd er een plek gezocht om de verbinding met Moeder Aarde te herstellen. Dat kon zijn op een heuvel, bij een bron, een boom of een grote steen. Daar werd een ritueel gedaan, of gezongen, of gedanst.
Zo’n plek werd een krachtplek genoemd. Vooral de plekken waar de energiebanen van Moeder Aarde kruisen, was de energie, de kracht, extra voelbaar. Het is ook niet voor niets dat juist op die plekken offerplaatsen waren. Of steencirkels gelegd werden. Of de doden begraven, in grafheuvels of hunebedden. Plekken in het landschap die ons ook nu nog herinneren aan de tijd van toen.
In de tijd van nu zijn we het verleerd. Het leven met het ritme van de natuur. Met de seizoenen. Met dag en nacht. Met luisteren naar wat het lichaam nodig heeft. Je gaat makkelijk over je grenzen heen met tot gevolg dat je jezelf kwijtraakt. Soms in één keer, door een traumatische gebeurtenis. Soms stukje bij beetje. De natuur in gaan helpt. Zonder dat je je dat heel erg bewust bent, verbindt je lichaam zich met de energie van Moeder Aarde. En dat is helend. Heb jij ook zo’n plek waar je dan heengaat? Dat ene bankje onder die boom, of dat heuveltje met dat mooie uitzicht?
Een krachtplek, achtergelaten door onze voorouders, is helend. De voorouders van hier, van de klei, het zand, het veen en het water, hun verbondenheid met Moeder Aarde is er voelbaar. Soms bijna tastbaar. Ze helpen de verbinding met Moeder Aarde weer te voelen. Geheeld te worden. De herinnering aan hun tijd hier, helpt ons te her-inneren.
Her-inneren, wandelen in de natuur. Tijd en rust op een plek nemen om te genieten, te mediteren, een ritueel te doen. Om de verbinding met Moeder Aarde te onderhouden, een intentie te zetten of voor healing, ik doe het regelmatig. Om te herbronnen, te her-inneren, mezelf te zijn. En jij, hoe onderhoud jij je verbinding? Jij mooi mens, vol in je schoonheid, vol in je kracht, vol in je zachtheid. Goed zoals je bent. Helemaal jezelf.